Hike Namanga Hill

Afgelopen weekend heb ik een hike gedaan met de MCK. Van tevoren twijfelde ik of ik mee zou gaan, omdat ze hadden gewaarschuwd dat het erg zwaar zou zijn...
Vrijdagmiddag vertrokken we naar Namanga (plaats bij de grens met Tanzania), waar we vrijdagnacht hebben gekampeerd. De volgende dag begonnen we om 8.45 uur met lopen. Het was een tweedaagse hike, dus je moest een slaapzak, matje, tent, eten en drinken voor twee dagen meenemen. Dit resulteerde in een volle backpack van 15 kg. Het doel was om een nieuwe route te vinden naar de top van Namanga Hill (ongeveer 2600m hoog, Namanga zelf ligt op 1300m). De groep bestond uit 15 mensen, waarvan drie vrouwen. We moesten ons een weg omhoog banen. Er was geen pad, dus de eerste persoon moest takken, struiken of brandnetels weghakken met een panga (groot mes) en de rest volgde. Hierdoor lag het tempo laag. We gingen steil omhoog en moesten vaak bukken met onze grote tassen om onder takken door te gaan. Soms moesten we zelfs op handen en knieën kruipen. Een voordeel van de bush was dat het voor schaduw zorgde. In de volle zon is het daar erg heet, een graad of 32.
Ongeveer halverwege de middag kon één van de vrouwen niet meer verder, ze was uitgeput. Er werd besloten dat een deel van de groep terug zou gaan en een deel verder. Als je besloot om verder te gaan, moest je ook echt verder, er was geen andere gelegenheid om terug te gaan. Vijf mensen besloten terug te gaan en tien gingen verder (waaronder ik). Het doel voor die dag was om de bergkam te bereiken en daar te kamperen, zodat we de volgende dag over de bergkam naar de top konden lopen. We bereikten de bergkam net voordat het echt donker werd (19.00 uur), dus we hebben die dag tien uur gelopen (met natuurlijk wel af en toe pauze onderweg). Het uitzicht vanaf de bergkam was echt supergaaf. We zagen de Kilimanjaro, Mount Meru, de Ngorongorokrater en de enorme savannes in Kenia en Tanzania. De volgende ochtend zagen we de zon opkomen en om 7.30 uur gingen we verder met onze hike. Het lopen over de bergkam was simpel in vergelijking met de dag ervoor. We hoefden ons maar een paar keer door de bush te hakken. Onderweg hadden we een prachtig uitzicht op de besneeuwde top van de Kilimanjaro. Het was een hele heldere dag waardoor we de top perfect konden zien, meestal wordt hij bedekt door wolken. Over precies vijf weken begin ik aan de beklimming! Ik heb er zin in.
Om een uur of 11.00 bereikten we de top van Namanga Hill. Hemelsbreed hadden we toen ongeveer vijf kilometer afgelegd vanaf onze kampeerplaats. Natuurlijk was de gelopen afstand verder, omdat het berg op en berg af ging over de verschillende heuvels.
’s Ochtends hadden we water gevonden in een bergbeekje. Dat water zag er vrij helder uit, in tegenstelling tot het water wat we de dag ervoor hadden gevonden. Om het water te ontdoen van bacteriën en drinkbaar te maken, kookten we het water tijdens de lunchpauze. De meeste mensen waren bijna door hun watervoorraad heen, dus het was noodzakelijk om dit water te drinken.
Na de lunch begonnen we aan de afdaling. Tijdens het weekend ging er een lokale Masaai mee als gids. Jammer genoeg wist hij tijdens de eerste dag de weg niet en ook de tweede dag heeft hij ons niet echt de weg kunnen wijzen. Hij liep steeds supersnel vooruit en wachtte dan tot wij kwamen. Er was ook een drager mee die de bagage voor één van de lopers (die last had van zijn knie) droeg. Hij wist iets beter de weg. De weg omlaag was erg zwaar. Er was wederom geen pad en meestal gingen we steil naar beneden. Er kwam dus enorm veel druk te staan op je tenen, omdat die naar voren schoven in je schoenen. Verder drukte de last van je backpack je naar beneden. Op een punt moesten we een schuine rots oversteken. Je moest gaan zitten en dan langzaam naar de andere kant schuiven. De rots was glad en het probleem was dat mijn backpack in verhouding tot het gewicht van mijn lichaam zo zwaar was dat ik naar beneden werd geduwd. Ik kon met geen mogelijkheid op dezelfde hoogte blijven. Gelukkig kon ik mijn backpack op tijd af doen en doorgeven aan de persoon voor mij, zodat ik niet verder naar beneden gleed. Uiteindelijk kwamen we om 18.15 uur beneden aan, dus die dag waren we bijna elf uur onderweg geweest. Moe (en onder de schrammen van alle takken), maar voldaan stapten we in de auto om terug te rijden naar Nairobi.

Groetjes,

Dianne