Naivasha

Afgelopen weekend heb ik weer veel leuke dingen gedaan. Vrijdagavond was er een decadente Aiesec 'barbeque' (ze noemden het barbeque, maar het was helemaal geen bbq, maar een buffet, maar goed) bedoeld om te netwerken met Aiesecers, trainees, oud-Aiesecers en afgevaardigden van sponsors (grote bedrijven). Dit was erg leuk, ik zat aan tafel met een manager van DHL die voor een jaar in Kenia was gestationeerd, maar oorspronkelijk uit Ierland kwam, en een of andere zakenmagnaat die in de board van directors van Aiesec zat en in nog allerlei andere boards en zelf een paar bedrijven had.
Zaterdag ben ik met Susan naar Naivasha geweest, een stad in de Rift Valley. Een vriendin van haar moeder is de afgevaardigde uit Naivasha voor het Keniaanse parlement. We logeerden bij haar. Ook haar nichtjes en zoon en een vriendin van Susan waren vanuit Nairobi meegekomen naar Naivasha. Zaterdag was er een cultural fun fair day. We hebben gekeken naar wat optredens van Masai, plaatselijke rappers en comedy. 's Avonds waren wij de jury voor de plaatselijke miss Naivasha Marathon verkiezing. Even ter illustratie van Keniaanse tijdbegrippen: de verkiezing zou om 22.30 uur beginnen (wat ik al laat vind om met zoiets te beginnen, maar goed) en uiteindelijk begon het echt om 01.00 ('s nachts dus). Nog een voorbeeld: 's ochtends had ik om 10.45 uur met Susan afgesproken en ze was er om 12.00 uur... Dit is echt typisch Keniaans, ze nemen het niet zo nauw met de tijd en iedereen is relaxt.
Zondag had die vrouw in Naivasha drie fundraisings waar ze moest verschijnen, maar dat kon natuurlijk niet allemaal tegelijk, dus ik ben samen met haar zoon en nichtjes naar 1 van de fundraisings gegaan om haar te representeren. Ik ben er inmiddels al aan gewend dat iedereen naar je staart, maar hier was het nog veel meer dan in Nairobi. Het was een klein dorpje ergens in de heuvels en de mensen zijn niet gewend aan blanke mensen. Maar de mensen op het platteland zijn echt heel gastvrij en vriendelijk. Ook al hebben ze bijna niks, je krijgt altijd een warme maaltijd zodra je er bent. Bovendien zijn ze erg geinteresseerd en willen ze met je kletsen (zonder dat ze iets van je willen, in tegenstelling tot de mensen in Nairobi die tegen je aan beginnen te kletsen). Deze mensen konden bijna geen Engels, maar ze hebben wel tien keer tegen me gezegd dat ze zo dankbaar waren dat ik was gekomen. Echt raar om mee te maken, omdat ik daar eigenlijk niets heb gedaan...
Komend weekend ga ik naar een nationale Aiesec conferentie in Nakuru, dus volgende week zal ik jullie daar over berichten.

Groetjes,

Dianne