Mombasa
Door: Dianne
Blijf op de hoogte en volg Dianne
30 Januari 2007 | Kenia, Nairobi
Het weekend na de conferentie begon mijn kerstvakantie! Ik had vrijdag 22 december eigenlijk al vrij, maar in de week voorafgaande aan de vakantie had ik de opdracht gekregen om de financiën voor een nieuw project in kaart te brengen en die opdracht moest af voor mijn vertrek. Dit betekende dat ik vrijdag tot 13.45 uur heb gewerkt en toen snel mijn tas moest gaan pakken en Helga op moest halen. Helga is een trainee uit IJsland en met haar ben ik naar Mombasa geweest. Ze geeft les op een school in Eldoret (in het westen van Kenia).
’s Avonds zouden we met de bus vertrekken naar Mombasa. Ik had een taxi gevraagd ons thuis op te pikken en naar de busvertrekplaats te brengen. Alle busmaatschappijen in Nairobi zijn gevestigd rond River Road, een zeer onveilige buurt, zeker ’s avonds. Op de avond van ons vertrek stond het verkeer compleet vast, omdat iedereen dat weekend op reis ging om de kerstdagen ergens anders door te brengen. Op een gegeven moment bonkt er aan mijn kant een man op de taxi en voordat we het door hebben, opent een man aan de andere kant het portier en probeert Helga’s tas te stelen. Gelukkig stond alle bagage tussen ons in, in het midden, dus het lukte ze niet om iets te pakken te krijgen. Binnen een paar seconden waren ze ook weer weg.
Om 22.30 uur vertrok onze bus op weg naar Mombasa. Alle bagage moesten we meenemen in de bus en de rekken bovenin waren niet groot genoeg voor onze backpacks, dus die moesten we in het gangpad leggen, waardoor we compleet de weg versperden :). De bus was vrij oud en wanneer de chauffeur schakelde klonk het alsof de versnellingsbak uit elkaar zou vallen. Ik weet niet of dit ouderdom was of dat de chauffeur gewoon niet kon schakelen.
Om een uur of 06.00 stopte de bus ineens en alle mensen in de bus leken een beetje in paniek en gingen de bus uit. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar niemand gaf antwoord. Uiteindelijk zei iemand dat de bus in brand stond. Geschrokken pakten we al onze bagage en verlieten de bus. Eenmaal buiten zagen we een beetje rook uit een paar onderdelen van de bus komen, maar de bus stond niet in brand. Door het hevige schommelen op de slechte weg hadden de onderdelen waarschijnlijk kortsluiting gemaakt. Hoe dan ook, de bus kon niet verder rijden. Gelukkig kwamen er al snel lege matatu’s langs die op weg waren naar Mombasa. We stapten in het centrum uit en moesten vanaf daar een andere matatu nemen naar de veerboot. Na de veerboot moesten we nog een matatu pakken die ons in Ukunda bracht en tot slot hebben we een tuk-tuk (een driewieler-brommer-met dak-taxi) naar ons hotel genomen, waar we om een uur of 09.00 aankwamen.
Het hotel was echt een klein paradijs! Er waren maar tien kamers, dus we hadden geen last van hordes toeristen, en het was eigenlijk bedoeld als accomodatie voor duikers. Het hotel hoorde namelijk bij een grote duikschool. Er was een mooie tuin met palmen en een zwembad en er liepen vaak apen door de tuin.
Ook het strand en de zee waren super: mooi wit en helder blauw... We zaten op Diani Beach, wat het meest toeristische strand in Mombasa is. Ik verwachtte een beetje Costa Brava-achtige toestanden, maar het was totaal anders. Er was wel een flink aantal hotels, maar die zag je niet, omdat ze in het bos lagen. Meteen achter het strand begon het bos. Ook waren er lang niet zoveel mensen als aan de Middellandse Zee, het strand was grotendeels leeg. Het enige nadeel was dat we altijd werden aangesproken door zogenaamde ‘beach boys’: Kenianen die je wat willen verkopen of die erop uit zijn om een relatie met je aan te knopen om er vervolgens met je geld vandoor te gaan :).
De eerste avond gingen we uit eten bij een Chinees. Toen we terugkwamen in onze hotelkamer verplaatste ik mijn rugzak en onder de rugzak zag ik iets wat op een slang leek. Hij was alleen wel klein voor een slang, hij had meer de grootte van een enorme worm. De manier waarop hij was opgerold en de tong waren echter wel weer slangachtig. Helga en ik wilden hem toch wel graag onze kamer uit hebben, dus we zochten iemand van het hotel die hem voor ons zou kunnen verwijderen. Omdat we niemand vonden probeerden we hem zelf maar op een papiertje te schuiven. Dat lukte niet, want hij begon hevig te kronkelen toen het papier hem raakte. Dat zag er nogal gevaarlijk uit, dus we zochten nog maar een keer naar iemand van het hotel. Gelukkig vonden we iemand en toen hij de slang zag, zei hij: “Weet je dat deze heel gevaarlijk is?” Ik vroeg hem wat voor slang het was en hij zei “een Cobra”! Later vertelden we het verhaal aan iemand en die zei dat het waarschijnlijk een Black Mamba was, omdat de slang zwart was, maar welke soort het ook was, de Cobra en Black Mamba zijn allebei zo giftig als wat! Wat een geluk dat we niet gebeten zijn in onze poging hem op een papiertje te schuiven. Dit onschuldig ogende slangetje laat je weer even weten dat je in Afrika bent!
Eerste kerstdag hebben we niet zoveel bijzonders gedaan, de meeste dingen waren gesloten. Kerst in Afrika is totaal anders dan bij ons. Ik had niet echt het kerstgevoel, omdat a) het 30 graden was, b) ik op het strand lag en c) er wel kerstbomen zijn, maar er verder lang niet zoveel kerstversiering is als bij ons. Tweede kerstdag gingen we snorkelen. Ongeveer 500 meter voor de kust is een koraalrif waar je kunt snorkelen. Het rif houdt ook de haaien weg van de kust :). Het rif zelf was niet heel bijzonder, maar er waren allerlei leuke gekleurde visjes. Na een paar minuten snorkelen trapte Helga in een zee-egel en de stekels zaten in haar teen en hand. De Keniaan die ons naar het rif had gevaren (net als in Venetië of Giethoorn staan ze in de boot en duwen ze de boot voort met een paal), zei dat hij ze er uit kon halen wanneer we weer terug waren op het strand. Helga wilde echter dat ze er meteen uitgehaald werden, dus die arme Keniaan heeft haar teruggevaren naar het strand (ik bleef achter om te snorkelen) en vervolgens weer naar het rif. Inmiddels was er een kleine zandbank ontstaan bij het rif waarop Helga ontdaan werd van haar stekels (althans van haar zee-egel stekels in haar hand en teen, haar karakter bleef nogal stekelig :)). Toen we weer terug waren in het hotel leken we niet te zijn verbrand, maar in de uren daarna werd onze huid roder en roder. Ik was flink verbrand (ondanks mijn factor 30), maar Helga was echt geroosterd (ondanks haar factor 40). De dagen daarna kon ze niet echt veel doen, wat wel jammer was. ’s Avonds hadden we trouwens een gezellige barbeque bij het hotel.
Op mijn verjaardag zijn we naar Mombasa geweest om de bustickets voor onze terugreis te boeken. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan in Ali Baba’s Cave Restaurant: een restaurant in een grot in de grond, echt heel mooi en volgens de Lonely Planet het op één na beste restaurant in Kenia (ben ik het trouwens niet mee eens; het eten was ok, de locatie was super, maar de bediening was bagger :)). Terwijl we zaten te wachten op ons dessert kwamen de obers in optocht met een taart en ‘Happy Birthday’ zingend het restaurant in. Helaas was het niet voor mij bestemd :).
Op 28 december hebben we Shimba Hills bezocht, een nationaal reservaat op ongeveer 40 km van Mombasa. Het landschap was erg mooi, maar er waren helaas niet zoveel dieren. We hebben twee giraffes, een paar buffels, wat apen, veel vogels en de zeldzame sabel antilope gezien. Er zouden ook olifanten moeten zijn, maar die hebben we niet gevonden. Door de hevige regenval in de maanden ervoor was de waterval in het park onbereikbaar. Er waren wat bruggen ingestort en de weg was te modderig.
De dag erna zijn we naar de Colobus Trust geweest. Dit is een centrum waar ze Colobus apen opvangen en trainen om weer terug te gaan naar de wildernis. Ook proberen ze op allerlei manieren de Colobus aap te beschermen tegen uitsterven.
Op 31 december hebben we een bezoek gebracht aan de Old Town of Mombasa. Het indrukwekkendste gebouw is Fort Jesus, in 1593 gebouwd door de Portugezen. De oorspronkelijke bewoners van de kust zijn de Swahili. De Swahili cultuur is een mengeling van Afrikaanse en Arabische elementen. De bewoners zijn hoofdzakelijk moslim (in tegenstelling tot de rest van het land waar de meeste mensen christen zijn) en in Mombasa barst het dan ook van de moskeeën en vrouwen in burka’s. Je waant je in een totaal andere wereld dan in de rest van Kenia. Mombasa is overheerst geweest door verschillende culturen: de Arabieren, Portugezen, de sultans van Oman en tot slot de Britten hebben er de dienst uitgemaakt. In 1963 is Kenia (en dus ook Mombasa) onafhankelijk geworden. Het eten langs de kust is een stuk gevarieerder dan in de rest van Kenia. Ze gebruiken veel kruiden en vis is overal verkrijgbaar (op straat krijg je er gratis vliegen bij ;)).
Oud en nieuw wordt door de Kenianen meer gevierd dan kerst en iedereen reist massaal af naar de kust. Op oudjaarsavond gaat iedereen naar het strand. Ons hotel had een bar op het strand gebouwd, er was een kampvuur en natuurlijk vuurwerk!
Op 2 januari zijn we teruggegaan naar Nairobi. Onze bus had wat problemen, waardoor we een uur later vertrokken dan gepland (10.00 uur ipv 9.00 uur), maar de reis zelf was verder prima. Om 18.30 uur waren we weer terug in Nairobi. Mombasa was leuk voor vakantie, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Mombasa is een echt toeristenoord en aangezien de meeste toeristen barsten van het geld, proberen de Kenianen daar je constant op te lichten. We hebben bijvoorbeeld een paar keer de matatu tussen Ukunda en de veerboot naar Mombasa genomen en de eerste drie keer vroegen ze netjes KSh 50 wat de normale prijs is. De vierde keer vroegen ze ineens KSh 60, maar we hebben geweigerd meer dan KSh 50 te betalen. Ook zegt echt iedereen ‘jambo’ (hallo) tegen je, dus je bent gedwongen dat tegen iedereen terug te zeggen. Na een paar dagen word je daar wel een beetje moe van :). Het vervelendste is dat de verkopers van alle toeristenspullen langs de weg het niet begrijpen als je "no thank you, I’m not interested" zegt. Eén keer bleef een man maar aandringen dat hij ons voor een middagtrip mee wilde nemen om te zwemmen. Ik had al een paar keer vriendelijk "no thank you" gezegd en op een gegeven moment was ik het zat, dus ik zei heel resoluut "no thank you". Die man werd kwaad en schreeuwde ons na terwijl we verder liepen. Dit soort dingen gebeuren me in Nairobi nooit. Daar word ik nooit lastig gevallen door verkopers of ‘con men’ (mannen die met een bepaald verhaal geld bij je los proberen te krijgen). Die ‘con men’ zijn eigenlijk best interessant en de verhalen die ze verzinnen zitten goed in elkaar, omdat ze veel onderzoek doen om hun verhaal zo geloofwaardig mogelijk te maken. Altijd als ik met Kristian in de stad rond loop (maar nooit als ik alleen ben), begint er wel eentje tegen hem aan te praten. Kristian ziet er nogal goedgelovig uit (ik niet denk ik :)). We hebben eens een half uur lopen te praten met een man uit Zimbabwe die de hele politieke geschiedenis van zijn land aan ons vertelde. Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij met zijn broer en zus het land was ontvlucht en geld nodig had om in Kenia te leven. Het grappige is dat ik de verschillende con men na een paar weken al herkende en ik weet precies wie welk verhaal ophangt. Voor de con men zelf duurt het een stuk langer voordat ze ons herkennen. Sommigen hebben Kristian minstens drie keer hetzelfde verhaal proberen te verkopen, maar inmiddels herkennen ze hem wel :).
Groetjes,
Dianne
’s Avonds zouden we met de bus vertrekken naar Mombasa. Ik had een taxi gevraagd ons thuis op te pikken en naar de busvertrekplaats te brengen. Alle busmaatschappijen in Nairobi zijn gevestigd rond River Road, een zeer onveilige buurt, zeker ’s avonds. Op de avond van ons vertrek stond het verkeer compleet vast, omdat iedereen dat weekend op reis ging om de kerstdagen ergens anders door te brengen. Op een gegeven moment bonkt er aan mijn kant een man op de taxi en voordat we het door hebben, opent een man aan de andere kant het portier en probeert Helga’s tas te stelen. Gelukkig stond alle bagage tussen ons in, in het midden, dus het lukte ze niet om iets te pakken te krijgen. Binnen een paar seconden waren ze ook weer weg.
Om 22.30 uur vertrok onze bus op weg naar Mombasa. Alle bagage moesten we meenemen in de bus en de rekken bovenin waren niet groot genoeg voor onze backpacks, dus die moesten we in het gangpad leggen, waardoor we compleet de weg versperden :). De bus was vrij oud en wanneer de chauffeur schakelde klonk het alsof de versnellingsbak uit elkaar zou vallen. Ik weet niet of dit ouderdom was of dat de chauffeur gewoon niet kon schakelen.
Om een uur of 06.00 stopte de bus ineens en alle mensen in de bus leken een beetje in paniek en gingen de bus uit. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar niemand gaf antwoord. Uiteindelijk zei iemand dat de bus in brand stond. Geschrokken pakten we al onze bagage en verlieten de bus. Eenmaal buiten zagen we een beetje rook uit een paar onderdelen van de bus komen, maar de bus stond niet in brand. Door het hevige schommelen op de slechte weg hadden de onderdelen waarschijnlijk kortsluiting gemaakt. Hoe dan ook, de bus kon niet verder rijden. Gelukkig kwamen er al snel lege matatu’s langs die op weg waren naar Mombasa. We stapten in het centrum uit en moesten vanaf daar een andere matatu nemen naar de veerboot. Na de veerboot moesten we nog een matatu pakken die ons in Ukunda bracht en tot slot hebben we een tuk-tuk (een driewieler-brommer-met dak-taxi) naar ons hotel genomen, waar we om een uur of 09.00 aankwamen.
Het hotel was echt een klein paradijs! Er waren maar tien kamers, dus we hadden geen last van hordes toeristen, en het was eigenlijk bedoeld als accomodatie voor duikers. Het hotel hoorde namelijk bij een grote duikschool. Er was een mooie tuin met palmen en een zwembad en er liepen vaak apen door de tuin.
Ook het strand en de zee waren super: mooi wit en helder blauw... We zaten op Diani Beach, wat het meest toeristische strand in Mombasa is. Ik verwachtte een beetje Costa Brava-achtige toestanden, maar het was totaal anders. Er was wel een flink aantal hotels, maar die zag je niet, omdat ze in het bos lagen. Meteen achter het strand begon het bos. Ook waren er lang niet zoveel mensen als aan de Middellandse Zee, het strand was grotendeels leeg. Het enige nadeel was dat we altijd werden aangesproken door zogenaamde ‘beach boys’: Kenianen die je wat willen verkopen of die erop uit zijn om een relatie met je aan te knopen om er vervolgens met je geld vandoor te gaan :).
De eerste avond gingen we uit eten bij een Chinees. Toen we terugkwamen in onze hotelkamer verplaatste ik mijn rugzak en onder de rugzak zag ik iets wat op een slang leek. Hij was alleen wel klein voor een slang, hij had meer de grootte van een enorme worm. De manier waarop hij was opgerold en de tong waren echter wel weer slangachtig. Helga en ik wilden hem toch wel graag onze kamer uit hebben, dus we zochten iemand van het hotel die hem voor ons zou kunnen verwijderen. Omdat we niemand vonden probeerden we hem zelf maar op een papiertje te schuiven. Dat lukte niet, want hij begon hevig te kronkelen toen het papier hem raakte. Dat zag er nogal gevaarlijk uit, dus we zochten nog maar een keer naar iemand van het hotel. Gelukkig vonden we iemand en toen hij de slang zag, zei hij: “Weet je dat deze heel gevaarlijk is?” Ik vroeg hem wat voor slang het was en hij zei “een Cobra”! Later vertelden we het verhaal aan iemand en die zei dat het waarschijnlijk een Black Mamba was, omdat de slang zwart was, maar welke soort het ook was, de Cobra en Black Mamba zijn allebei zo giftig als wat! Wat een geluk dat we niet gebeten zijn in onze poging hem op een papiertje te schuiven. Dit onschuldig ogende slangetje laat je weer even weten dat je in Afrika bent!
Eerste kerstdag hebben we niet zoveel bijzonders gedaan, de meeste dingen waren gesloten. Kerst in Afrika is totaal anders dan bij ons. Ik had niet echt het kerstgevoel, omdat a) het 30 graden was, b) ik op het strand lag en c) er wel kerstbomen zijn, maar er verder lang niet zoveel kerstversiering is als bij ons. Tweede kerstdag gingen we snorkelen. Ongeveer 500 meter voor de kust is een koraalrif waar je kunt snorkelen. Het rif houdt ook de haaien weg van de kust :). Het rif zelf was niet heel bijzonder, maar er waren allerlei leuke gekleurde visjes. Na een paar minuten snorkelen trapte Helga in een zee-egel en de stekels zaten in haar teen en hand. De Keniaan die ons naar het rif had gevaren (net als in Venetië of Giethoorn staan ze in de boot en duwen ze de boot voort met een paal), zei dat hij ze er uit kon halen wanneer we weer terug waren op het strand. Helga wilde echter dat ze er meteen uitgehaald werden, dus die arme Keniaan heeft haar teruggevaren naar het strand (ik bleef achter om te snorkelen) en vervolgens weer naar het rif. Inmiddels was er een kleine zandbank ontstaan bij het rif waarop Helga ontdaan werd van haar stekels (althans van haar zee-egel stekels in haar hand en teen, haar karakter bleef nogal stekelig :)). Toen we weer terug waren in het hotel leken we niet te zijn verbrand, maar in de uren daarna werd onze huid roder en roder. Ik was flink verbrand (ondanks mijn factor 30), maar Helga was echt geroosterd (ondanks haar factor 40). De dagen daarna kon ze niet echt veel doen, wat wel jammer was. ’s Avonds hadden we trouwens een gezellige barbeque bij het hotel.
Op mijn verjaardag zijn we naar Mombasa geweest om de bustickets voor onze terugreis te boeken. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan in Ali Baba’s Cave Restaurant: een restaurant in een grot in de grond, echt heel mooi en volgens de Lonely Planet het op één na beste restaurant in Kenia (ben ik het trouwens niet mee eens; het eten was ok, de locatie was super, maar de bediening was bagger :)). Terwijl we zaten te wachten op ons dessert kwamen de obers in optocht met een taart en ‘Happy Birthday’ zingend het restaurant in. Helaas was het niet voor mij bestemd :).
Op 28 december hebben we Shimba Hills bezocht, een nationaal reservaat op ongeveer 40 km van Mombasa. Het landschap was erg mooi, maar er waren helaas niet zoveel dieren. We hebben twee giraffes, een paar buffels, wat apen, veel vogels en de zeldzame sabel antilope gezien. Er zouden ook olifanten moeten zijn, maar die hebben we niet gevonden. Door de hevige regenval in de maanden ervoor was de waterval in het park onbereikbaar. Er waren wat bruggen ingestort en de weg was te modderig.
De dag erna zijn we naar de Colobus Trust geweest. Dit is een centrum waar ze Colobus apen opvangen en trainen om weer terug te gaan naar de wildernis. Ook proberen ze op allerlei manieren de Colobus aap te beschermen tegen uitsterven.
Op 31 december hebben we een bezoek gebracht aan de Old Town of Mombasa. Het indrukwekkendste gebouw is Fort Jesus, in 1593 gebouwd door de Portugezen. De oorspronkelijke bewoners van de kust zijn de Swahili. De Swahili cultuur is een mengeling van Afrikaanse en Arabische elementen. De bewoners zijn hoofdzakelijk moslim (in tegenstelling tot de rest van het land waar de meeste mensen christen zijn) en in Mombasa barst het dan ook van de moskeeën en vrouwen in burka’s. Je waant je in een totaal andere wereld dan in de rest van Kenia. Mombasa is overheerst geweest door verschillende culturen: de Arabieren, Portugezen, de sultans van Oman en tot slot de Britten hebben er de dienst uitgemaakt. In 1963 is Kenia (en dus ook Mombasa) onafhankelijk geworden. Het eten langs de kust is een stuk gevarieerder dan in de rest van Kenia. Ze gebruiken veel kruiden en vis is overal verkrijgbaar (op straat krijg je er gratis vliegen bij ;)).
Oud en nieuw wordt door de Kenianen meer gevierd dan kerst en iedereen reist massaal af naar de kust. Op oudjaarsavond gaat iedereen naar het strand. Ons hotel had een bar op het strand gebouwd, er was een kampvuur en natuurlijk vuurwerk!
Op 2 januari zijn we teruggegaan naar Nairobi. Onze bus had wat problemen, waardoor we een uur later vertrokken dan gepland (10.00 uur ipv 9.00 uur), maar de reis zelf was verder prima. Om 18.30 uur waren we weer terug in Nairobi. Mombasa was leuk voor vakantie, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Mombasa is een echt toeristenoord en aangezien de meeste toeristen barsten van het geld, proberen de Kenianen daar je constant op te lichten. We hebben bijvoorbeeld een paar keer de matatu tussen Ukunda en de veerboot naar Mombasa genomen en de eerste drie keer vroegen ze netjes KSh 50 wat de normale prijs is. De vierde keer vroegen ze ineens KSh 60, maar we hebben geweigerd meer dan KSh 50 te betalen. Ook zegt echt iedereen ‘jambo’ (hallo) tegen je, dus je bent gedwongen dat tegen iedereen terug te zeggen. Na een paar dagen word je daar wel een beetje moe van :). Het vervelendste is dat de verkopers van alle toeristenspullen langs de weg het niet begrijpen als je "no thank you, I’m not interested" zegt. Eén keer bleef een man maar aandringen dat hij ons voor een middagtrip mee wilde nemen om te zwemmen. Ik had al een paar keer vriendelijk "no thank you" gezegd en op een gegeven moment was ik het zat, dus ik zei heel resoluut "no thank you". Die man werd kwaad en schreeuwde ons na terwijl we verder liepen. Dit soort dingen gebeuren me in Nairobi nooit. Daar word ik nooit lastig gevallen door verkopers of ‘con men’ (mannen die met een bepaald verhaal geld bij je los proberen te krijgen). Die ‘con men’ zijn eigenlijk best interessant en de verhalen die ze verzinnen zitten goed in elkaar, omdat ze veel onderzoek doen om hun verhaal zo geloofwaardig mogelijk te maken. Altijd als ik met Kristian in de stad rond loop (maar nooit als ik alleen ben), begint er wel eentje tegen hem aan te praten. Kristian ziet er nogal goedgelovig uit (ik niet denk ik :)). We hebben eens een half uur lopen te praten met een man uit Zimbabwe die de hele politieke geschiedenis van zijn land aan ons vertelde. Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij met zijn broer en zus het land was ontvlucht en geld nodig had om in Kenia te leven. Het grappige is dat ik de verschillende con men na een paar weken al herkende en ik weet precies wie welk verhaal ophangt. Voor de con men zelf duurt het een stuk langer voordat ze ons herkennen. Sommigen hebben Kristian minstens drie keer hetzelfde verhaal proberen te verkopen, maar inmiddels herkennen ze hem wel :).
Groetjes,
Dianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
